2 Κουβέντες με τον Πάνθηρα.

Είχα κάνει ένα τατουάζ στoν Χρήστο τον γνωστό Πάνθηρα το 1991.

Θυμάμε σε ένα σπίτι μια μονοκατικία που έμενε τότε στην άνω πόλη στην Θεσσαλονίκη.

Το δωμάτιο που τα βαρούσε τότε τα τατουάζ ήταν σαν ένα κανονικό

τατού στούντιο με τα όλα του,

εποχές που που το μονο τατού στούντιο  που ήξερα στην Ελλάδα

τότε ήταν ο Τζίμης στην πλάκα στην Αθήνα.Δίπλα απο το δωμάτιο που τα βαρούσε σε κάτι σαν προθάλαμο, 

υπήρχαν κιθάρες, μπάσα κομμάτια απο τύμπανα, 
πιατίνια, πετάλια, ενισχυτές, καλόδια κατι ξεκιλιασμένοι κινητήρες
απο μηχανάκια και κάτι περίεργοι τύποι με περίεργα παρδαλά μαλιά πίνανε μπύρες και με ''κοιτούσαν περίεργα''.

Ήταν εποχές και καταστάσεις πολύ Ροκ.

Απο τότε μέχρι σήμερα περάσαν δυο γεμάτες δεκαετίες και πάμε για τρίτη.

Το τατού που με είχε βαρέσει ήταν το σηματάκι-ανθρωπάκι 

των Einsturzende Neubauten ,

είναι ένα σημάδι απο το παρελθόν δεν το μετάνιωσα ποτέ 

το βλέπω ακόμη και σήμερα και το χαίρομαι.
Ο δρόμος με έφερε να τον συναντίσω  πάλι για ένα ακόμη τατού 
στην Χαλκιδική που βρίσκετε τα τελευταία χρόνια.

Αυτές τις λίγες κουβέντες που κάναμε πίνοντας τσιπουράκι τις παραθέτω 

και να γραφτούν στα πρακτικά τις ιστορίας τατού στην Θεσσαλονίκη.

                                                                       Συνέντευξη - Βασίλης Σιδέρης.

Απο που προέκυψε το όνομα παρατσούκλι Πάνθηρας?

Όταν είμασταν πιτσιρικάδες είμασταν  ᾽συμορία᾽   ολόκληρη, 

οι Αίλουροι, χα χα άλλος ήταν ο Τίγρης άλλος ο Πούμα και πάει λέγοντας,

δεν  ξέρω πως,  άλλα με είχε κάτσει  εμένα ο Πάνθηρας απο τότε με στοίχιωσε αυτο το αιλουροειδες και πολύς κόσμος δεν ξέρει  το πραγματικό μου το ονομά μου μέχρι  και σήμερα. 

Είχαμε τρέλα μπόλικη  να γράφουμε με μαρκαδόρους και σπρέι  στα ντουβάρια.

Δεν υπήρχαν τα γκράφιτι την δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα  με την μορφή που τα βλέπουμε σήμερα, μόνο απο κάνα περιοδικό τα βλέπαμε τότε που τα φτιάχνανε στα  βαγόνια και στα τρένα της Αμερικής.

 Πότε και πως ξεκίνησες την τέχνη του τατουάζ?

Βασικά απο μικρός ζωγράφιαζα τα πάντα.

Ξεκίνησα να ζωγραφίζω απο το δημοτικό τα θρανία 
τα βιβλία τα τετράδια, μετά με τα συγκροτίματα 
και τις μουσικές λογότυπα μπλούζες μπουφάν, 
ζωγράφιαζα τα πάντα και με ότι έβρισκα στα χέρια μου απο μολύβια πινέλα μαρκαδόρους σπρέι στο τέλος,
ακόμη και σήμερα πειραματίζομε συνεχώς με αερογράφους και λάδι.

Εκεί γύρω στα τέλη του '80 το τατού ήρθε πολύ φυσικά, 
μεγάλη αγάπη και χωρίς να το καταλάβω 

πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια απο το πρώτη μου δερματοστηξία 

πάνω σε ανθρώπινο δέρμα.

  Μίλησε μας για τις δεκαετίες του 80-90.

Ένας φίλος με είχε πει τα καλύτερα χρόνια μας τα ζήσαμε
στην δεκαετία του 80.
Δεν είχε και πολύ άδικο.
Υπέροχα χρόνια, υπέροχοι άνθρωποι υπέροχες ιδέες
παρόλο τις δυσκολίες και τις προκαταλήψεις  της εποχής 
πχ είχαμε κάνα τατού στα χέρια, 

καμιά παραμάνα και κανα σκουλαρίκη παραπάνω στα αυτιά
και μας βλέπαν σαν εξωγήινους, 
ήταν σοκαριστικό για την κοινωνία του τότε αυτό που είμασταν 

-πλέον οi άνθρωποι πιστεύω απο το πολύ το σοκ που τους έχει κάνει η τηλεόραση έχουν πάθει ανοσια  - 

Δεν μας ένοιαζε ποτέ όμως τι θα πει η κοινωνοία,

προκαλούσαμε με την στάση μας να αλλαξει το κατεστημένο 

και αυτο πρέπει να κάνει κάθε γενιά στα ντουζένια της πιστεύω.

Δεν θα ξεχάσω πολλά κορίτσια της εποχής
που ερχόταν  για τατού με λέγαν

- με φωνάζει η μάνα μου να μην κάνω τατού γιατι δεν θα με παντρευτεί κανένας, θεωρούταν δηλαδή κατι σαν μαγαρισμένη μαγαρισμένος οποιος είχε τατού. 

Άλλοι παντερευόταν η βρίσκαν καμιά κυριλέ δουλειά

και τα μετάνιωναν η αναγκαζόταν απο το περιβάλλον τους 

και τα  σβήναν με κάτι σβουράκια με τις μεθόδους της εποχής του τότε

απο κάποιους και καλά επιστήμονες του δέρματος 

και χαλούσαν και τα τατουάζ και τα δέρματά τους.

Είμουν ο εφιάλτης των γονέων  και κηδεμόνων,  ο παρασυρτής χε, χε

πόσες φορές με έχουν απειλήσει για δικαστήρια κτλ. 

'Αργισε η Ελλάδα να μπει στον κόσμο των τατού
αλλα μπήκε με τις μπάντες τα τελευταία χρόνια και κέρδισε αρκετό έδαφος.
Δεν έχουμε να ζηλέψουμε ούτε σε φαντασία ούτε σε ποιότητα
πλέον σε τίποτε  απο καλλιτέχνες του εξωτερικού.

Πως βλέπεις την τωρινή κατάσταση του τατού στην Ελλάδα?

Τώρα το τατού έχει πλέον αποδεχτεί απο την μεγαλύτερη μάζα της κοινωνίας. 
Αρκεί μόνο να δείς λίγο τηλεόραση τους ποδοσφαιριστές που είναι πίτα στα μανίκια  τους μπασκεμπολίστες τους Μάστερ Σεφ και πάει λέγοντας.
Κάποτε ήταν μετρημένοι στα δακτυλα αυτοἰ που κάναν τατού στην Ελλάδα
τώρα τα τατού στούντιο ξεφυτρώνουν σαν τα κουρεία. 
Υπάρχουν και άλλοι τόσοι που βαράν στα σπίτια τους οι περισσότεροι απο αυτούς με πάρα πολύ φτωχή γνώση ιδιέτερα στα θέματα υγιεινής και αποστείρωσης με αποτέλεσμα μεγάλο κίνδυνο μεταδιδόμενων νοσημάτων. 
Μεγάλη προσοχή  στους νέους που θα κάτσουν να κάνουν τατού. 
Όλοι νομίζουν ότι όποιος πάρει και ένα μηχάνημα ξέρει και να βαρά. 
Μεγάλη προσοχή όταν ακούτε για φθηνά τατού, 
η φθήνια τρώει τον παρά, 
αλλα μην τρώτε πρόλογο και απο τα ακριβά. 
Μερικοί γίνανε πολύ απότομα ροκστάρς.

Κάτι για το μέλλον;

Το μέλλον φίλε μου είναι αβέβαιο,
σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε.
Το μόνο που μετρά και πρέπει να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε
είναι τώρα, αυτή την στιγμή,
τώρα είναι η ζωή, τώρα παίζεται το έργο.
Όσο ποιο πολύ είμαστε συνειδητοί σε αυτό που συμβαίνει τώρα
τόσο και το αύριο θα έρχετε αρμονικά ποιο κοντά με αυτά που 
θέλουμε να πετύχουμε.

Ευχαριστώ τον Βασίλη για το έναυσμα της συνέντευξης,

τα τσίπουρα και το ξεσκόνισμα των αναμνήσεων.